De keien van Châteauneuf-du-Pape
Die woensdagvoormiddag om 10.30 u. stonden er 53 wijnen op het programma. Geen lichte kalibers: allemaal afkomstig uit Châteauneuf-du-Pape.
Door de hete zomers daar, de vele grote keien in de wijngaarden die de hitte absorberen, en de eigenschappen van de grenachedruif, kan hun alcoholgraad opklimmen tot 15 graden en meer. De proevers stonden voor een zware taak. Alle genodigden waren wijnimporteurs, behalve ikzelf. Met een twintigtal waren ze uit Vlaanderen en Wallonië gekomen, zelfs uit Nederland en Duitsland. Eén Franse oenoloog was erbij, en niet van de minste: Philippe Cambie, de ster aan het wijnfirmament van de zuidelijke Rhône, de man die als geen ander met grenache en syrah overweg kan. Zelfs voor hem was dit een degustatie waarvoor hij zich duizend kilometer verplaatste.
De man die ons had uitgenodigd, is wijnmakelaar Marc Buelinckx. Hij treedt zelden voor het voetlicht. Niettemin heeft hij zo'n 150 wijndomeinen in portefeuille. Maar hij voert niets in. Hij zoekt voor deze domeinen importeurs en werkt op commissie. Een 500-tal invoerders in de Benelux, Duitsland, Scandinavië en Rusland doen een beroep op hem. De kans is groot dat één of meerdere domeinen in de catalogus van uw invoerder, eigenlijk uit de catalogus van Marc Buelinckx komt.
Hij was een van de eersten om Châteauneuf-du-Pape te herontdekken. Toen iedereen nog dacht dat deze appellatie oud en versleten was, met wijnen die hoogstens Japanse toeristen konden bekoren, ging hij ter plaatse. En hij zag dat er een boeiende renaissance in de maak was. Hij besloot een aantal domeinen te vertegenwoordigen waar niemand naar omkeek. Nu zijn het topdomeinen geworden (of op weg naar de top): Le Clos du Caillou, Clos du Mont-Olivet, Clos Saint Jean, Le Vieux Donjon, Les Cailloux, Domaine de la Janasse, Domaine du Pegaü, Domaine Giraud, Domaine de Cristia, Domaine La Consonnière, Domaine Tour Saint-Michel.
Allemaal werden ze, uit verschillende jaargangen, aan ons oordeel onderworpen. Elke fles was ingepakt, we proefden blind. Alleen de jaargang was gekend. We verwachtten een vermoeiend parcours. Het draaide anders uit. Nooit heb ik me na een degustatie van zoveel wijnen zo licht en fris gevoeld. Châteauneuf-du-Pape moet de enige appellatie ter wereld zijn waar een zo hoog alcoholgehalte gepaard gaat met zulke opmerkelijke verfijning.
We begonnen bij enkele vatstalen van 2009, en gingen dan van 2008, over 2006 en 2004, naar 2001 en 2000. Ik had gevreesd dat mijn papillen al na een tiental wijnen geteisterd zouden zijn, maar niets daarvan. Telkens weer word je verkwikt door die fijne zuren en eclatante fraîcheur. En dan die doordringende mineralen! Het lijkt wel alsof je de "galets" proeft, die grote rolkeien die overal in de wijngaarden verspreid liggen. Of is het de kalk in de ondergrond? Tegelijk zijn er die kruidige tonen van de garrigue. Dat is zo opmerkelijk aan Châteauneuf-du-Pape: je proeft nooit het makkelijke zoete fruit dat in dergelijke warme klimaten vaak voorkomt. Altijd is er die verwevenheid met minerale, aardse en kruidige aroma's. Complexiteit, heet dat. En complexe wijnen zijn nooit vermoeiend, altijd boeiend.
Over sommige jaren die niet vertegenwoordigd waren, treurden we niet: 2002 (het jaar van de overstromingen), 2003 (het jaar van de hittegolf) en 2005 (het jaar van Bordeaux). Het veelgeprezen 2007 was er evenmin bij (uitverkocht?), maar twee minder gereputeerde jaren moesten er niet voor onderdoen: 2006 en 2004. 2009 is ook groot, net zoals 2000 en 2001. 2008 wordt een "jaar van de wijnmaker" genoemd: heterogener dus.
Er waren domeinen die in meerdere jaren schitterend voor de dag kwamen: Domaine de Cristia, Le Vieux Donjon, Domaine Giraud (vooral de cuvée "Les Gallimardes") en Le Clos du Caillou (met die formidabele cuvée "Quartz"). Nadien opende Marc Buelinckx nog een aantal oudere jaargangen: Domaine de la Janasse 1999, Domaine du Pegaü 1994, Clos du Mont-Olivet 1988. We hieven het glas op de keien van Châteauneuf-du-Pape.
