Aziatische wijnschrijvers in Bourgogne
Tijdens de laatste Les Grands Jours de Bourgogne, een evenement voor pers, invoerders en sommeliers waar ruim 700 domeinen hun wijnen voorstellen, viel het grote aantal Aziatische wijnschrijvers mij op.
Ik stond te kijken van hun werkethiek en werkritme. Elke ochtend waren ze bij de eersten om in de proefzalen aan het werk te gaan. Geen stand sloegen ze over. Geen cru ontsnapte aan hun aandacht. Notaboekjes werden driftig volgepend. De wijnbouwers werden met vragen overstelpt. Soms in het Engels, vaak ook in het Frans.
Daartegenover stonden wij, Europese kenners van ons wijnland Frankrijk, terend op onze decennialange ervaring en historische bagage. Ach, wij kenden de meeste wijndomeinen al. En sloegen de mindere goden dus over. Daardoor was er bij de bekendste domeinen meestal een enorme toeloop. Hun wijnen wilde iedereen proeven, glazen werden gretig uitgestoken, de meesten bleven rond de proeftafel drummen, de wijnbouwer had het moeilijk om iedereen te bedienen.
Wat een contrast met stands van minder bekende wijnbouwers. Daar stopte niemand. Kunt u zich dat voorstellen? Je staat daar als wijnbouwer moederziel alleen achter je proeftafel. En aan de stand naast je staat een massa zich te verdringen.
Gelukkig voor deze wijnbouwers zijn er de Aziaten. Waarom gaan zij daar toch proeven? Oosterlingen staan bekend om hun beleefdheid. Misschien vinden ze dat ze iedere wijnbouwer die de moeite heeft gedaan om daar voor hen te zijn, met een bezoek moeten vereren. Daarnaast is de vraag in Azië naar Franse wijn alsmaar groeiende. Maar de bekendste domeinen in Bourgogne hebben meestal geen wijnen meer te koop. Dus gaan de Aziaten op zoek naar domeinen die wel nog wijn in voorraad hebben.
Ten slotte gaat de wondere wereld van Bourgogne voor heel wat Aziaten nog maar net open. Ze staan er ook verder af dan wij. Misschien denken ze dat de wijnen hier altijd goed zijn.
Wij, Europeanen, weten wel beter. Of misschien zijn ze minder bevooroordeeld en staan ze meer open voor nieuwe ontdekkingen. Op dat punt kan ik hen wel volgen. Helaas vergt dat in Bourgogne veel inspanning en evenveel ontgoochelingen. Maar Aziaten lijken nooit ontgoocheld te zijn. Na elke slok wijn zie je ze hun ogen opentrekken van respect en bewondering. Ze zijn nog niet bezoedeld door het cynisme van de Grote Kenners. Dat is wel fijn om te zien, eigenlijk.
Ik had ook niet de indruk dat ze een probleem hadden met de middagbuffetten in de proefzalen, meestal nogal slordig opgesteld in veel te kleine ruimtes. Chaos alom. De kwaliteit was wisselvallig. Hoe bekender de appellatie, hoe triester het eten. In wereldberoemde dorpen als Vosne-Romanée en Chambolle-Musigny moest je het stellen met enkele dunne boterhammen die je staande moest opeten. In minder bekende gemeenten zoals Mercurey kon je aan weelderige buffetten aanschuiven, en op een stoel aan een tafel eten.
De Aziaten lieten het niet aan hun hart komen. Elk stukje charcuterie en kaas werd zorgvuldig geproefd. Het notaboekje werd weer bovengehaald. De proefervaring werd onder continentgenoten enthousiast uitgewisseld.
Ik heb het nog niet gehad over de amateuristische organisatie van enkele avondlijke evenementen voor de wereldpers, op uitnodiging van het BIVB, het Bureau Interprofessionnel des Vins de Bourgogne (zeg maar: het marketingbureau van de Bourgondische wijn). Jezus, wat kunnen die Fransen slecht organiseren. Je mocht al van geluk spreken als het aangekondigde aanvangsuur overeenkwam met het tijdstip waarop de deuren echt opengingen.
Op een avond vluchtte ik met enkele andere Europeanen weg van zo'n evenement. Terwijl de Aziaten achterbleven, gingen wij naar Bissoh, een Japans restaurant in Beaune. Daar hoefden we niet te drummen, we konden er aan een tafel eten, we werden vlot bediend, het eten was prima. En mits een goede keuze van appellatie, jaar en wijndomein past bourgogne wonderwel bij de Aziatische keuken.
