Bordeaux 2007
Van de tien eerste jaargangen in Bordeaux van de 21ste eeuw is dit wellicht de moeilijkste geweest. Men noemt het dan ook "un millésime classique", en dan weet je het wel: de druiven waren niet rijp.
De maand april was ongewoon warm, maar werd gevolgd door een al even ongewoon gebrek aan warmte en zon in de maanden mei, juni, juli en augustus. In de tweede helft van augustus regende het zelfs vaak, zodat de wijnbouwers af te rekenen kregen met een verhoogd risico op meeldauw en botrytis.
Een massale zucht van opluchting streek neer over Bordeaux toen de maand september mooi bleek te zijn. Nu had men tenminste een geloofwaardig argument om te zeggen dat de jaargang gered was. Maar de achterstand die een wijnstok oploopt, kan nooit helemaal teruggewonnen worden.
Natuurlijk werd in de wijngaarden hard gewerkt om de effecten van de onvoorspelbare natuur zo goed als mogelijk te neutraliseren. In Bordeaux heeft men daarin veel expertise opgebouwd. Er werd ontbladerd, gespoten en "groen" geoogst, allemaal om de druiven gezond en het rendement laag te houden. Tijdens de oogst moest er vaak perceel per perceel geplukt worden, omdat de rijping van de druiven zeer verspreid was. Ik was toen ter plaatse en heb met eigen ogen gezien hoe moeizaam alles verliep. Plukploegen gingen een halve dag aan de slag en moesten dan weer enkele dagen wachten tot de druiven op een andere plek rijper waren geworden. Het werk werd ook regelmatig onderbroken door regen. Veel zon heb ik niet gezien, wat onvermijdelijk een effect heeft op de finale rijping van de druiven. Het moet gezegd: in de domeinen van Bordeaux wordt in het algemeen geld noch moeite gespaard om van zo'n tegenvallende jaargang toch iets te maken. Men zegt wel eens dat dit uit liefde voor de wijn gebeurt, en in een goede bui geloof ik daar wel iets van. Maar het financiële belang telt ook, natuurlijk: men kan zich eenvoudigweg geen onverkoopbare jaargang permitteren.
"Het jaar van de goede wijnbouwer", werd deze jaargang ook wel genoemd. Zeg maar: het was verdomd moeilijk om in dit jaar goede wijn te maken. Dat geldt overigens ook voor Bourgogne, Elzas en Loire, niet toevallig wijnstreken in een koeler klimaat.
In warmere appellaties was de situatie helemaal anders: in de (vooral zuidelijke) Côtes du Rhône, Provence, Languedoc en Roussillon. Wie de gewoonte heeft om de kwaliteit van het Bordeauxjaar naar heel Frankrijk te extrapoleren, mist parels van wijnen die in deze zuidelijke streken werden gemaakt. Hier is immers meestal het omgekeerde nodig van wat Bordeaux behoeft: koelte. Warme jaargangen zoals 2005 zijn een zegen voor Bordeaux, maar brengen minder goede wijnen voort in het zuiden, waar dan een overdaad aan warmte heerst. Koelere jaargangen zijn een pest voor Bordeaux, maar worden met vreugde onthaald in het zuiden, omdat ze daardoor de nodige elegantie, finesse en fraîcheur in hun wijnen krijgen. Dat is in 2007 gebeurd. Richt uw blik dus op appellaties die u misschien minder goed kent en daarom minder vaak drinkt. Op Côte Rôtie, Hermitage, Châteauneuf-du-Pape, Vacqueyras, Costières de Nîmes, Coteaux d'Aix-en-Provence, Palette, Bandol, Corbières, Fitou, Pic Saint-Loup, Collioure en vele andere. Vergeet ook Corsica niet: daar gaat 2007 de legende in, door een combinatie van een matige opbrengst en druiven die blaakten van gezondheid.
Geniet van de zuidelijke wijnen uit 2007. Het hoeft toch niet elk jaar Bordeaux en Bourgogne te zijn?
