Gravner
Italië , Friuli
Eén van de meest bijzondere ontmoetingen met een wijnbouwer die ik ooit heb gehad, was met Jösko Gravner, in Oslavia, op 150 meter van de Sloveense grens. Hij wordt in zijn streek Friuli beschouwd als een zonderling. Maar dan wel een zonderling die over heel de wereld bewonderaars heeft, en moeiteloos zijn wijnen aan topprijzen verkoopt. Hij maakt dan ook geen enkel compromis als het op kwaliteit en ... op gezondheid aankomt.
"De producten die in de wijnbouw gebruikt worden, zijn een ramp voor de grond, èn voor de druif", zegt hij, "Ik kan geen wijn van anderen meer drinken, het is meestal vergif."
Gravner past de ecologische methode toe: geen insecticiden, geen chemische stoffen, geen onkruidverdelgers.
"Planten moeten zelf leren groeien en zich verdedigen. Dat maakt hen sterker. En de wijn beter."
Hij wil alleen wijngaarden "waar ze in deze streek oorspronkelijk altijd gestaan hebben": in de heuvels, op meer dan 180 meter hoogte.
De rijpheid van de druiven (hij gebruikt alleen heel rijpe druiven) analyseert hij zonder apparatuur, met de mond. Alle kennis die hij tijdens zijn oenologische studies had opgedaan, heeft hij overboord gegooid. Zijn inox gistingskuipen en andere moderne wijntechnologie heeft hij van de hand gedaan.
"Het dient tot niets", zegt hij, "Het heeft alleen tot doel het wijnmaken te versnellen, terwijl wijn als product van de natuur juist veel tijd vraagt."
De pneumatische persen heeft hij vervangen door oude verticale persen: "Minder maar beter sap!"
Het filteren van de wijn is voor Gravner ook uit den boze. De laatste jaren is hij trouwens zo ver gegaan in zijn natuurlijke werkwijze, dat zijn wijnen in het glas ietwat troebel voor de dag komen, al blijft de smaak zuiver. Hij werkt nu zelfs met amforen van gebakken aarde in plaats van houten vaten. Een traditie in het antieke Griekenland.
Hij nodigde me uit om te blijven lunchen. Twee van zijn vijf kinderen waren er ook. Zijn vrouw bracht een salade van rucola, ricotta en appel, een soep van rode biet en basilicum, een eierkoek met groenten, kaas uit de heuvels. Ook in voeding is de familie Gravner gericht op de natuur. We dronken er een verrukkelijke ribolla gialla bij, voor Jösko de druif die in deze streek het best gedijt, en waar hij van houdt "omdat ze zich niet meteen geeft".
Hij begon te praten over de plaats van wijn in zijn leven: "Ik heb er veel over nagedacht. Waar dient wijn maken voor? Kan dat een levensdoel zijn? Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik veel vrienden heb gemaakt dank zij de wijn. Dat is al heel wat. Vriendschap is het hogere doel."
Elke ochtend staat hij op om 4 uur. Zo kan hij in de wijngaarden werken tot 's middags, en heeft hij in de namiddag tijd voor andere dingen: lezen, filosoferen, zijn gezin. Onthaasting.
"Ik ben kalm geworden in mijn hoofd", zei hij, "Ik heb evenwicht gevonden. Daarom kan ik betere wijn maken. Mijn beste wijnen moeten eigenlijk nog komen."
Een bevlogen, zoekende, denkende wijnmaker. Ik ben hem sindsdien nooit meer uit het oog verloren.
|
Invoerders: Crombé Wines ( Kortrijk (Marke) ) |
Gegevens domein Gravner |
