Malepère
Er zijn wijnliefhebbers die mijn artikels lezen en mij vervolgens een brief of mail sturen. Daarin staan dan bemerkingen of aanvullingen bij wat ik geschreven heb, vragen of tips over wijnstreken, kritiek of lofbetuigingen, en vaak ook de vraag om aandacht te besteden aan een initiatief dat - geheel toevallig - zijzelf ontwikkeld hebben.
Een wijnschrijver kan natuurlijk niet op alles ingaan maar moet nieuwsgierig blijven. Zo kreeg ik een mail, afkomstig van ene Mark Longin uit het mij volstrekt onbekende dorp Pollare. Deze burgerlijk ingenieur, werkzaam in de informaticasector, had zich uit passie voor de wijn ingeschreven voor een sommelieropleiding aan de Vlaamse Wijnacademie. Die is verbonden met de hoog gewaardeerde "Université du Vin" van Suze-la-Rousse, 50 kilometer ten noorden van Avignon. Dat riep herinneringen bij mij op. Aan deze wijnuniversiteit volgde ik ooit een intensief seminarie dat "Perfectionnement à la Dégustation" heet. Maar eigenlijk trok de mail om een andere reden mijn aandacht. Mark Longin had immers een bijzondere interesse opgevat voor een in onze contreien onbekende wijnstreek, genaamd Malepère. Pas enkele jaren geleden promoveerde die van de VDQS-status (Vin Délimité de Qualité Supérieure) naar de begeerde AOC (Appellation d'Origine Controlée). Nu was Longin van plan er zijn eindwerk over te maken. Lezers van deze rubriek kennen mijn nieuwsgierigheid met betrekking tot obscure appellaties, en kennelijk was dat ook hem opgevallen. Vandaar zijn vraag of ik wilde deelnemen aan een degustatie van Malepère-wijnen, samen met een commanderij van de Vlaamse Wijngilde.
Op de voorgestelde datum vertoefde ik evenwel in de wijngebieden van Noord-Italië, en dus vroeg ik of hij mij enkele flessen kon bezorgen. Vaak hoor ik dan niets meer van de schrijver of mailer, wellicht omdat gehoopt werd op mediatieke aandacht zonder inspanning of investering in proefflessen.
Maar op een avond belde Mark Longin mij of hij kon langskomen met een pakketje wijnen. Zo kwam ik te weten hoe de vork in de steel zat: hij was zowaar met een importbedrijfje begonnen, genaamd Proef De Passie. En in zijn assortiment zitten - hoe raadt u het? - wijnen uit de nieuwe appellatie Malepère. Een hobby en een studie die overgaan in een commerciële bedrijvigheid: ach, nergens zijn passie en commercie zo met elkaar verweven als in de wijnsector.
Malepère - met slechts een vijftiental domeinen en vier coöperaties - ligt in het grote zuidelijke wijngebied Languedoc, en dan verwacht je enig alcoholisch vuur in het glas. Maar de wijnen die Longin mij bracht, bleken opmerkelijk fijn en elegant te zijn. Malepère is dan ook de meest westelijke appellatie van Languedoc, waar de koelere invloed van de Atlantische Oceaan reeds merkbaar is. Bovendien bevat de bodem zandsteen, zand en kalk, wat ook een factor is die tot elegante wijnen leidt. En dan zijn er de druivensoorten: in tegenstelling tot in de rest van Languedoc worden hier hoofdzakelijk Bordelese soorten geteeld. Merlot - het meest aangeplant - wordt vaak vermengd met cabernet franc, geroemd om haar finesse. Soms wordt de typisch zuiderse grenache toegevoegd, maar andere zuiderse soorten zoals syrah zijn hier marginaal.
Vooral de opvallend fijne wijnen van het Domaine des Souleilles bekoorden mij. Ik vernam achteraf dat ze gemaakt worden door een jonge vrouw, in het gedeelte van Malepère waar de rijping van de druiven het traagst verloopt. De kenmerken van een wijn ontstaan nooit geheel toevallig.
Het meest verrassende aan deze wijnen moest ik nog ontdekken: hun prijs. Voor de mooi mineralige cuvée "Le Chant de la Pierre" van Domaine des Souleilles betaal je
6 euro. De duurste Malepère die ik proefde, kost 13 euro. Geloof me: deze kwaliteit tegen deze prijzen vind je hoogst zelden in de supermarkt. Uiteraard had Mark Longin een commerciële bijbedoeling door mij deze wijnen te laten proeven. Maar rijk zal hij van Malepère niet worden. Daar zijn andere appellaties beter geschikt voor.
