Languedoc
Ik heb Catherine Roque opnieuw ontmoet. Hoe lang was het niet geleden dat ik deze fijnzinnige wijnbouwster voor de eerste keer zag op haar Domaine de Clovallon in Bédarieux in Languedoc, het diepe zuiden van Frankrijk, 75 kilometer ten westen van Montpellier? We beleefden een dag die in mijn geheugen staat gegrift. Niet alleen omdat zij zo gepassioneerd vertelde over haar nieuwe leven tussen de wijnstokken, waarvoor zij haar beroep als architecte opgaf. Ook omdat de omgeving zo prachtig was, dit microklimaat waar het altijd vijf graden koeler is dan in de rest van het gebied. En omdat bij valavond vlees werd gegrild boven een vuur van wijnstokken. En omdat we haar wijnen erbij dronken, wijnen die zijn zoals zijzelf: fijn en elegant.
Nu staat ze hier. In de Statiestraat in Zwijndrecht. In de keuken van een kleine winkel van delicatessen en wijn, waar invoerder Marc Maes zich gespecialiseerd heeft in Languedoc. Hij doet dat met bescheiden middelen. Maar met een fijne neus voor wat echt goed is. Al even bescheiden zijn de prijzen van Catherine Roques wijnen: tussen 10,75 en 15,50 €.
Waar is de tijd dat Languedoc nog het "Californië van Frankrijk" werd genoemd?
Ik heb er geen idee van wie die vergelijking had bedacht. Iemand uit Bordeaux misschien, die de opgang van deze streek met lede ogen aanzag? Misschien wilde hij de perceptie creëren dat hier wijnen in de Amerikaanse stijl werden gemaakt: rijp, zoet, zwoel, zwaar. Dat was aanvankelijk ook wel zo, Languedoc is nu eenmaal een warme streek waar de zon het suikergehalte in de druiven naar omhoog jaagt. Zo kan je wijnen maken die imponeren door kracht en concentratie. Maar die je na de eerste slok vermoeid aan de kant schuift.
Daar is verandering in gekomen. Wijngaarden werden op grotere hoogte aangelegd, waar het koeler is en de druiven trager rijpen. Of op een noordelijke helling. Of dicht bij de zee met haar verkoelende wind.
Languedoc heeft haar beste terroirs nu gevonden. En er is een generatie van wijnbouwers opgestaan die niet moet onderdoen voor collega's in beroemdere en duurdere streken. Eigenzinnige kerels soms. Zoals Pierre Cros in Minervois. Hij maakt terroirwijnen in de echte zin van het woord: niet alleen getekend door het fruit, maar ook door aardse en minerale tonen. Hij heeft een voorliefde voor wijnen die niet voldoen aan de regels van zijn appellatie. Zoals een wijn die hij "Les Mal Aimés" noemt: een assemblage van onbeminde druivenrassen zoals aramon, alicante en piquepoul noir. Een wijn van pinot noir, de noordelijke wijndruif bij uitstek, wereldberoemd geworden in Bourgogne. En een wijn van nebbiolo, de noordelijke Italiaanse druif uit Barolo. Voor het geld moet Pierre Cros al die moeite niet doen. Zijn gamma begint bij 6,70 € en stopt bij 24,35 €. Onnodig daarmee in Hong Kong te speculeren.
Onlangs nog proefde ik het gamma wijnen van Domaine Le Pas de l'Escalette, op een van de mooiste hooggelegen terroirs van Languedoc. De wijnen verenigen de volheid van de zon en de frisse mineralen van de bodem. Voor prijzen vanaf 11 €. De topwijn kost 20 €.
Heb ik het al gehad over Domaine Alquier en Domaine Barral uit Faugères? Die hebben hun wijngaarden aangeplant op bodems van zwarte leisteen. Krachtig mineraal materiaal, dat je ook in de wijnen proeft. Maar ingebed in een fluwelige textuur, zodat kracht en finesse samenkomen. Tegen prijzen tussen 12 en 25 €.
Ik hoor vele wijnliefhebbers klagen over de prijsstijgingen in Bordeaux en Bourgogne. Er is maar één manier om daar geen last meer van te hebben: stoppen met kopen. Languedoc bewijst dat er evenveel genot te koop is voor minder geld.
- Clovallon, Cros, Barral en Alquier: Maes-Braem, tel. 03/252.53.53
- Le Pas de l'Escalette: Bernard Poulet, tel. 02/414.41.39
