Trager
"Wij zijn slaven van snelheid en bezwijken allen aan hetzelfde verraderlijke virus: Snel Leven. Dit gooit onze dagelijkse gewoonten overhoop, dringt binnen in de privacy van onze woningen, en dwingt ons om Fast Food te eten."
Wow. Ik herinner het me als was het gisteren: de dag dat ik het "Official Slow Food Manifesto" ontdekte. Het sloeg bij mij in als een bom.
"Alleen de vastberaden verdediging van evenwichtige zintuiglijke genoegens kan ons redden van de universele waanzin van dit Snelle Leven."
Ik lag buiten, in de schaduw van een boom, en was vast van plan geweest om in te dommelen. Maar daar was nu geen sprake meer van. Ik was klaarwakker van enthousiasme.
"Die verdediging moet beginnen aan tafel, met Slow Food. Laat ons opnieuw de smaken en aroma's van de authentieke regionale keukens ontdekken, en de nefaste effecten van Fast Food uit ons leven bannen."
Ons leven en de wereld verbeteren door trager en lekkerder te eten: halleluja. Dat was nog eens een beweging waarvoor ik mij kon engageren. Vooral - hoe raadt u het? - omdat ik daarin ook een belangrijke rol voor wijn zie.
Wijn doet eten beter smaken. Wijn doet trager eten. Wijn bevordert de conversatie aan tafel. Wijn ontspant, en sluit heerlijk langzaam de dag af. Geen Slow Food zonder wijn.
Elke avond, als de tafel gedekt wordt en de pannen op het fornuis staan te dampen, kijken mijn echtgenote en ik elkaar aan, en dan lezen wij in elkaars ogen: met of zonder wijn? Het wordt meestal met.
Twee of drie glazen, meer hoeft dat niet te zijn. Maar als je elke avond de inspanning doet om te koken, nadat je in vele kookboeken een recept hebt gezocht, nadat je verse groenten uit je moestuin hebt gehaald, en kruiden, en aardappelen, nadat je kilometers ver hebt gereden om aan verantwoord gekweekt vlees te geraken, of aan die extra verse vis in die speciale vishandel, nadat je uiteindelijk makkelijk twee à drie uur per dag besteedt aan één avondmaaltijd, die vervolgens in twintig minuten zal verorberd worden, welnu, dan doe je jezelf een plezier, dan wil je het ritme vertragen en het genot verhogen, kortom: dan doe je een fles wijn open. Want wijn verandert de hele sfeer van een maaltijd. Wijn maakt van een maaltijd een feestmaal.
Ik moet daar natuurlijk dagelijks op voorhand aan denken. Want niet elke wijn past bij elke maaltijd, ik ben daar nogal streng in. En als ik pas 's avonds mijn keuze maak uit mijn wijnkelder van twaalf graden Celcius, dan is de wijn te koud om meteen te drinken. Daarom wordt er 's ochtends al overlegd over wat we 's avonds gaan eten. Zodat ik op tijd een wijn kan ophalen die erbij past, en die tegen de avond op de ideale drinktemperatuur zal zijn.
Helaas, dat lukt niet altijd. Je bent niet elke ochtend in de stemming om al aan het avondeten te denken. Of je moet 's morgens vroeg weg, het Snelle Leven in, en je had geen tijd voor dat belangrijke ochtendlijke overleg.
Daarom heb ik voortdurend een aantal flessen in mijn woonkamer liggen, voldoende verschillend van stijl en karakter zodat ik voor elke urgente culinaire problematiek altijd wel een passende oplossing voorhanden heb. Die kleine kamervoorraad moet ik natuurlijk in het oog en op peil houden. Zoals trouwens - diep daaronder - mijn hele wijnkelder. Wijnen geraken op dronk, wijnen worden gedronken, nieuwe jaargangen dienen zich aan, nieuwe wijnen moeten worden aangekocht, de verscheidenheid moet bewaard blijven, alsook het evenwicht tussen bewaarwijnen en wijnen die je meteen kan drinken. Je moet het allemaal bijhouden.
Voor eten geldt dat trouwens ook. Voor de moestuin, kruidentuin en boomgaard. Voor de diepvries die tijdig leeg moet zijn voor nieuwe proviand. Voor je geliefde winkels die niet noodzakelijk elke dag, laat staan elk uur, open zijn.
Goed eten, goede wijn, trager leven, meer genieten: het vraagt aandacht en planning, er is - jawel - tijd voor nodig. Je zou er haast gestresseerd van raken.
