Freakwijnen
Zoals overal vind je ook in de wijnwereld excentriekelingen, die de gangbare conventies in hun sector met plezier doorbreken.
Hij hekelt de traditionele wijncultuur, haalt zijn schouders op voor de beroemdste namen, en voert het liefst bizarre wijnen in van even bizarre wijnmakers. Luc Hoornaert hield zich onledig met hedendaagse kunst, maar koos plots resoluut voor de wijn, waarin hij toen al buitenmatig geïnteresseerd was: "Wijn is de goedkoopste kunstvorm die er bestaat."
Hij ging werken bij een invoerder, maar vond er zijn draai niet: "De wijnwereld zit vol van dezelfde wijnen en saaie wijnmakers die allemaal hetzelfde vertellen".
Wat hem boeide, waren "wijnmakers die durven zeggen: ik doe het op mijn manier."
Hij deed het ook op zijn manier. En dat begon met de naam van zijn invoerfirma: "S.W.A.F.F.O.U." Lees: "sois fou", wees gek. Maar het is ook de afkorting van "Sexy Winemakers' Association Fighting For Overall Understanding".
Wat zijn klanten daarvan denken? "De mening van mijn klanten interesseert mij niet. De meeste wijnliefhebbers durven toch geen eigen mening hebben."
In het begin zag hij zwarte sneeuw: "Ik voerde wijnen in die niemand wilde hebben. Ik heb ze dan maar zelf opgedronken."
Hij leerde wijnbouwers kennen die ook zwarte sneeuw zagen, omdat ze kost wat kost hun eigen wijn wilde maken, al geraakten ze die aan de straatstenen niet kwijt.
Zo waren er die al met biologisch wijnmaken bezig waren, toen niemand erover sprak: "Vandaag is het al bio wat de klok slaat."
Hij ontdekte Duitse wijnen, onder meer van Egon Müller, toen nog als een zonderling beschouwd. Vandaag gaan de wijnen van Egon Müller aan de hoogste prijzen de deur uit.
Hij voert een wijn in uit de Amerikaanse staat South Dakota, gemaakt van het wilde druivenras Vitis Riparia. Of zoekt u riesling uit Slowakije? Luc Hoornaert heeft het.
"Je kan alleen maar een voorloper zijn als je niet naar je klanten luistert", zegt hij.
Zijn "mafste ontmoeting" had hij in 1987, toen hij de Californische wijnmaker Randall Grahm leerde kennen, een licentiaat filosofie die besloot zijn eigen wijndomein Bonny Doon te creëren. Uit pure creativiteit maakte hij wel 40 verschillende wijnen. Hij was de eerste die wijn aan entertainment koppelde. "Waarom niet?" zegt Hoornaert, "Wijn is in de eerste plaats een genotsmiddel. Dat betekent niet dat kwaliteit onbelangrijk is, integendeel. Hoe meer kwaliteit, hoe meer genot."
Grahm gaf zijn wijnen de meest vreemde namen en etiketten, zoals "Cardinal Zin" (een wijn van zinfandel en een woordspeling op "doodzonde"). Toen hij vernam dat zijn vrouw zwanger was, creëerde hij een wijn onder de naam "Le Monstre".
Ooit bezocht Grahm het beroemde Domaine du Vieux Télégraphe in Châteauneuf-du-Pâpe. Daar gaf hij meteen zijn mening te kennen dat ze een wijn van 100% mourvèdre moesten maken. Dat deden ze niet, en dus deed hij het maar zelf in Californië, onder de naam "Old Telegram".
Hij bracht een wijn uit waarin een theezakje hing met gemalen stenen uit de wijngaard (een verwijzing naar het gebruik van houtchips in de wijn om de smaak van houtrijping na te bootsen). Hij creëerde een rockopera onder de titel: "Châteauneuf du Papers Rhônely Hearts Club Band". En zijn wijnen van de Rhônedruiven grenache, syrah en mourvèdre noemde hij: "The Rhône Rangers" (naar de Amerikaanse tv-serie "The Lone Rangers").
Grahm is een fan van riesling (net zoals Hoornaert), en daarom liet hij rieslingmost (gegist druivensap met schillen) overkomen uit de Moezelstreek om te mengen met most uit Californië. Dat druiste in tegen alle regels, maar Grahm had daar maling aan: hij beschreef de werkwijze eerlijk op de fles, en noemde zijn wijn "Pacific Rim Dry Riesling".
Grahm was ook een voorloper in het gebruik van metalen schroefdoppen voor de wijn (in plaats van kurk). Toen hij voor al zijn wijnen overstapte van kurk naar schroefdop, organiseerde hij een "major event" in drie steden: San Francisco, New York en … Mechelen (waar Hoornaert zijn winkel had). De pers werd uitgenodigd met een overlijdensbericht: de dood van de traditionele kurk. In de stad werd een grote zwarte lijkwagen rondgereden. Nadien vond een degustatie plaats met alleen zwarte gerechten.
"Alle wijnmakers die ik ken, hebben zo hun eigen universum", zegt Hoornaert.
Vandaag kent zijn invoerfirma een behoorlijk succes. "Steeds meer wijnliefhebbers zien in dat de wijnwereld inderdaad uniform en saai is", zegt hij, "Maar toen ik begon, verklaarde men mij voor gek, voor fou."
www.swaffou.com
