Goede wijnjaren
Een van de grote problemen in verband met wijn - waar zelfs kenners mee worstelen - is de jaargang. Want zelfs als je een wijnstreek en wijndomein goed kent, dan nog kan de wijn ontgoochelen als hij niet gemaakt werd van druiven van een goed jaar. Vooraf proeven is altijd aan te raden. Maar soms is dat niet mogelijk. En dan is het handig de goede jaargangen te kennen.Maar hoe onthoud je de kwaliteit van al die verschillende jaargangen in al die verschillende wijnstreken van de wereld? Alleen al Frankrijk - bij ons toch het best gekende wijnland - telt zoveel verschillende wijnstreken die in hetzelfde jaar niet allemaal op hetzelfde moment dezelfde weersomstandigheden kennen. Geen wonder dat er kleine kaartjes bestaan waarop de kwaliteit van de jaargangen per wijnregio vermeld staan, en die je in je portefeuille kan bewaren. Maar de plaats op zo'n kaartje is beperkt. Hoogstens één wijnland kan erop. En het raakt snel gedateerd. Want elk jaar komt er een oogst bij.
Bovendien: wat zijn die kwaliteitsaanduidingen waard? Frankrijks belangrijkste wijnmagazine La Revue du Vin de France geeft jaarlijks een mini-boekje uit, waarin per Franse wijnstreek een beoordeling van de laatste tien tot twintig jaargangen wordt gegeven. Ik heb ze bijgehouden en met elkaar vergeleken. En vastgesteld dat het meermaals voorkomt dat dezelfde jaargang in een boekje als "moyenne" wordt bestempeld, en enkele boekjes later als "grande". En vice versa. Heeft dat te maken met de soms onvoorspelbare evolutie van wijnen in de fles? Dat kan. Maar het kan ook afhangen van de persoon die op dat ogenblik het boekje samenstelt. Want er zijn jaargangen waarover de meningen verdeeld zijn. Zo is 2003 - het jaar van de hittegolf in grote delen van Europa - wellicht het meest omstreden millésime van de laatste twintig jaar. Sommige houden van wijnen die een krachtige dosis zon hebben gehad. Andere vinden dat het die wijnen aan elegantie en fraîcheur ontbreekt.
Je kan jaargangen tot in den treure analyseren, regionaliseren, detailleren en nuanceren. Maar om een enigszins werkbaar overzicht te krijgen, dat je bovendien kan onthouden, ontkom je niet aan enige schematisering. Zo blijkt er in de twee laatste decennia toch een aantal jaargangen te zijn geweest die voor het grootste deel van Frankrijk goed tot zeer goed waren. Zoals het trio 1988-89-90. Dit waren ook prima jaren in Bordeaux, wat je niet automatisch mag veralgemenen tot heel Frankrijk. Maar in dit geval toch wel. Andere voorbeelden zijn de duo's 1995-96, 2000-2001 (minder goed in Bourgogne) en 2009-2010. En één single jaargang: 2005 (behalve in Provence).
Is het dan uitgesloten dat je van die jaargangen een minder goede wijn krijgt? Nee. Maar het risico is toch beduidend kleiner dan met het jaar 1997, of met het kwartet 1991-92-93-94. Al zijn er daarop uitzonderingen: 1991 was een zeer goed jaar voor de noordelijke Rhônevallei, 1992 voor witte bourgogne en 1993 voor rode bourgogne.
Wat is nog het onthouden waard? De twee mooie kwartetten van het Franse zuiden tussen Lyon en de Spaanse grens (Rhône, Provence, Languedoc en Roussillon): 1998 tot en met 2001, en 2004 tot en met 2007. Daartussen zit het regenjaar 2002 (met rampzalige overstromingen in de zuidelijke Rhône) en de hittegolf van 2003. Het jaar 2002 heeft in de Loire, Bourgogne, Jura en Savoie wel tot mooie resultaten geleid. En van 1998 is het goed om weten dat dit het wonderjaar was voor de rechteroever van Bordeaux (Pomerol, Saint-Emilion, Fronsac enz.). 1999 was dan weer een zeer rijp jaar voor Bourgogne.
Veralgemeningen? Zonder twijfel. Soms moet je dat doen om het overzicht te bewaren. Overigens past deze column perfect in je portefeuille
