Hoe slechte wijnjaren toch verkocht raken
Dat het weer een grote invloed heeft op de kwaliteit van de druiven en dus van de wijn, is algemeen geweten. Het weer kan ertoe leiden dat druiven niet rijp worden, en dus nogal zurig en bitter zijn. Of dat de druiven integendeel overrijp zijn, te zoet en te weinig friszurig, waardoor de wijn naar gekookt fruit en confituur smaakt en een overdosis alcohol torst.
Regen en hagel kunnen druiven doen barsten waardoor ze sap verliezen en er water voor in de plaats krijgen, wat tot gedilueerde wijn leidt. Een combinatie van warmte en regen kan schimmel en rotting veroorzaken, wat in de wijn voor onaangename aroma's zorgt als de druiven niet zorgvuldig geselecteerd worden.
Op basis van dat onvoorspelbare weer worden wijnjaren gequoteerd van "slecht" tot "schitterend". En toch raken die "slechte" wijnjaren ook verkocht. Hoe komt dat?
Eerst en vooral volgt een groot deel van de wijnconsumenten de wisselende kwaliteit van de wijnjaren niet. Zij houden van de wijnen van bepaalde regio's of domeinen, en kopen die altijd opnieuw, ongeacht het oogstjaar. Bovendien is het weer nooit hetzelfde in de hele wijnwereld. Zelfs voor kenners is het een hele klus om de kwaliteit van elk wijnjaar in elke regio van de wereld te kennen. En te onthouden.
Daarnaast wordt er niet alleen door onafhankelijke personen gecommuniceerd over wijnjaren. Woordvoerders van de wijnregio's zelf nemen termen als "slecht" nooit in de mond en zijn erg bedreven in eufemismen: "een jaar van lichtere wijnen", "een jaar dat snel op dronk is", "een jaar waarin de wijnbouwer kon tonen wat hij waard is".
Als dat niet lukt, is er nog altijd deze methode: de prijzen laten zakken. Sommige regio's en wijndomeinen doen dat uit eigen beweging op voorhand, anderen wachten tot de media en handelaars hun oordeel hebben geveld.
Beroemde domeinen uit beroemde wijnregio's passen nog een andere methode toe: ze verplichten hun distributeurs om ook wijnen van een slecht jaar af te nemen. Doen die dat niet, dan kunnen ze niet langer wijnen van goede jaren aankopen. Ze verliezen dan hun "allocatie": het recht om jaarlijks een bepaald aantal wijnen te kopen.
Distributeurs zijn maar wat blij om zo'n allocatie van een beroemd domein te hebben. Het is goed voor hun imago, en ze verdienen meer op die dure wijnen. Maar er staan altijd distributeurs op een wachtlijst voor zo'n allocatie, azend op het moment dat een andere distributeur zijn allocatie verliest omdat hij de wijnen van een slecht jaar niet wilde kopen. Geen probleem, zegt dat beroemde domein dan, ik heb al een nieuwe koper. En zo raakt dat wijnjaar toch verkocht.
