Waarom zien we plots zoveel wijnen van onbekende druiven?
Vroeger hoorde je er nauwelijks over spreken, vandaag worden er steeds meer wijnen van gemaakt waar wijnliefhebbers dol op zijn. Druivenrassen die lange tijd vergeten werden, worden nu zowaar trendy. Een gevolg van de groeiende interesse voor nieuwe smaken, ook in de wijnwereld.
In de Dictionnaire Encyclopédique des Cépages, het standaardwerk van Pierre Galet, staan 9.600 druivenrassen opgelijst. Daarvan werden er om en bij de duizend aangeplant om wijn van te maken. Maar vandaag wordt bijna 80% van alle wijn in de wereld gemaakt van ongeveer 20 druiven. Koplopers zijn chardonnay, sauvignon blanc, chenin blanc en riesling voor witte wijnen, cabernet sauvignon, merlot, pinot noir, syrah en grenache voor rode.
Daar kwam reactie tegen. Een nieuwe generatie wijnliefhebbers werd de ABC-generatie genoemd, wat staat voor "Alles Behalve Chardonnay" en "Alles Behalve Cabernet". Die generatie was uitgekeken op de internationaal bekende druiven, en zocht naar nieuwe smaken. Vandaar het succes van de autochtone druiven waarmee nieuwe wijnlanden zich profileerden: de carmenère van Chili, de pinotage van Zuid-Afrika, de zinfandel van Californië, de grüner veltliner van Oostenrijk ... Ook Italië, waar zelfs de kleinste regio haar plaatselijke druiven heeft, kende daardoor een groeiende belangstelling: wie had vroeger gehoord van sagrantino in Umbrië, verdicchio in Marche, aglianico in Basilicata, negroamara in Puglia?
Franse wijnstreken begonnen eveneens hun regionale druiven te promoten, zoals de Jura met trousseau en savagnin, de Savoie met roussette en mondeuse, de Loire met romorantin en pineau d'aunis.
Sommige blijken zelfs de voorouders van bekendere druiven te zijn. Zo hebben ampelografen (wetenschappers van de wijnstok) in het Franse zuidwesten via genetisch onderzoek vastgesteld dat de merlot - de druif van Saint-Emilion en Pomerol - afstamt van twee lokale druiven: fer servadou en txakoli.
De interesse zet zich nu verder naar volstrekt obscure druiven die uit de vergeethoeken van de geschiedenis worden gehaald. Het doet denken aan de culinaire wereld toen de vergeten groenten werden herontdekt.
Maar leveren die vergeten druiven ook betere wijn op? De internationale druiven kennen niet voor niets een groot succes: ze leveren evenwichtige, beschaafde, afgeronde smaken in het glas. Minder bekende rassen zijn vaak ruwer, aardser, hoekiger. Sommige werden ooit om die reden zelfs verboden door de toenmalige vorsten. Maar net daarom vinden sommige wijnbouwers het spannend om van deze "onbeschaafde" rassen een wijn te maken. En sommige wijnliefhebbers om hem te proeven.
Van sommige druiven denk je: hoe is het mogelijk dat die ooit vergeten werden? Van andere dan weer: laat ze maar in die vergeethoek blijven.
